Isolatieweerstand is een cruciale parameter die rechtstreeks van invloed is op de prestaties en levensduur van elke transformator. Het voorkomt elektrische storingen, zorgt ervoor dat de transformator efficiënt werkt en beveiligt zowel de apparatuur als de omliggende infrastructuur. De isolatiematerialen die in beide typen transformatoren worden gebruikt – epoxyhars voor droge transformatoren en minerale olie voor in olie ondergedompelde transformatoren – hebben unieke eigenschappen die hun isolatieweerstand in de loop van de tijd beïnvloeden, waardoor het essentieel is om te begrijpen hoe ze zich verhouden op het gebied van duurzaamheid en betrouwbaarheid. en onderhoud.

Droge transformatoren van het harstype vertrouwen, zoals de naam al doet vermoeden, op een op hars gebaseerd isolatiesysteem. Epoxyhars, het meest gebruikte materiaal voor inkapseling, biedt een aantal voordelen, waaronder een hoge diëlektrische sterkte, uitstekende vochtbestendigheid en verbeterde thermische stabiliteit. De isolatieweerstand van een droge transformator van het harstype is doorgaans erg hoog als hij nieuw is, dankzij de dichte en uniforme harscoating die de wikkelingen effectief isoleert van de externe omgeving. Na verloop van tijd kan blootstelling aan hitte en elektrische spanning echter een kleine degradatie van de hars veroorzaken, vooral in omgevingen met hoge temperaturen of elektrische belastingen. Droge harstransformatoren behouden hun isolatieweerstand echter over het algemeen veel langer in vergelijking met hun in olie ondergedompelde tegenhangers, omdat ze niet gevoelig zijn voor dezelfde omgevingsfactoren, zoals olievervuiling of lekkage. De inkapseling van de wikkelingen in hars vermindert ook het risico op het binnendringen van water, een veelvoorkomend probleem bij in olie ondergedompelde transformatoren die de isolatieweerstand aanzienlijk kunnen verslechteren.

In olie ondergedompelde transformatoren zijn daarentegen niet alleen afhankelijk van minerale olie voor koeling, maar ook voor isolatie. Hoewel de olie als een uitstekend diëlektrisch materiaal dient als de transformator nieuw is, kan de isolatieweerstand na verloop van tijd door verschillende factoren beginnen te verslechteren. Ten eerste kan minerale olie vervuild raken met water, lucht of deeltjes, waardoor de isolerende eigenschappen ervan kunnen afnemen. Na verloop van tijd neemt de diëlektrische sterkte van de olie af en neemt het vermogen om de juiste isolatieweerstand te behouden af. Bovendien kan blootstelling aan hoge temperaturen, waardoor de olie chemisch wordt afgebroken, deze afbraak versnellen. In extreme gevallen kunnen olielekken optreden, waardoor zowel het isolatiemedium als het koelvermogen van de transformator verloren gaan. Hoewel in olie ondergedompelde transformatoren kunnen worden onderhouden met regelmatige controles en oliefiltratiesystemen, is het risico dat de isolatieweerstand in de loop van de tijd afneemt inherent groter vanwege deze kwetsbaarheden.

Een andere belangrijke overweging is de externe omgeving waarin deze transformatoren worden geplaatst. Harsdroge transformatoren zijn beter bestand tegen externe factoren zoals vocht en omgevingsverontreinigingen vanwege hun solide, afgedichte isolatiesysteem. Dit maakt ze een betere optie voor installaties in ruwe of besloten ruimtes, zoals hoge gebouwen, luchthavens of onderstations, waar de blootstelling aan de elementen beter gecontroleerd wordt. Aan de andere kant kunnen in olie ondergedompelde transformatoren, hoewel effectief in grotere industriële omgevingen, in dergelijke omgevingen moeite hebben vanwege de kwetsbaarheid van de olie voor externe verontreinigingen. Gebieden die gevoelig zijn voor overstromingen of waar de stof- en vochtniveaus in de lucht hoog zijn, vormen bijvoorbeeld een groter risico voor de isolatieweerstand van in olie ondergedompelde transformatoren.

Beide typen transformatoren vereisen regelmatig onderhoud, maar de onderhoudsroutines verschillen aanzienlijk vanwege de aard van de isolatiematerialen. Bij droge transformatoren van het harstype is het onderhoud vaak gericht op het controleren op fysieke schade aan de hars en het garanderen dat de transformator vrij is van stof of andere potentiële verontreinigingen. Omdat de isolatie stevig is, is er minder behoefte aan complexe oliecontroles of monitoring van de diëlektrische sterkte, op dezelfde manier als olie-ondergedompelde transformatoren vereisen. Omgekeerd vereisen in olie ondergedompelde transformatoren periodieke olietests, filtratie en olievervanging om ervoor te zorgen dat de minerale olie blijft presteren als een effectief isolatiemedium. Deze onderhoudsprocedures komen niet alleen vaker voor, maar kunnen ook kostbaar en tijdrovend zijn, vooral als de transformator zich in een moeilijk bereikbare ruimte bevindt of al vele jaren zonder de juiste zorg draait.